Kitap Yorumu: Devrimin Kızı | Amy Engel [The Book of Ivy #2]

Kitap Adı: Devrimin Kızı
Özgün Adı: The Revolution of Ivy
Yazar: Amy Engel
Seri: The Book of Ivy (#2)
Tür: Genç Yetişkin, Distopya
Çevirmen: Aslı Tümerkan
Yayıncı: Yabancı
İlk Baskı: Kasım 2015
Sayfa: 264

BEN IVY WESTFALL. KURUCUNUN KIZI.

Nükleer bir savaş sonrası hayatta kalan az sayıdaki insandan biriydim. 16 yaşında kendimi bir güç savaşının ortasında buldum. Annemin katilinin oğluyla evlenmeye zorlandım. Görevim o kadar da zor değildi. Devrime öncülük edebilmem için kocamı öldürüp ailemin yönetimi ele geçirmesini sağlamalıydım, o kadar…

Ben Ivy Westfall. Artık sistemin kurbanı değilim. Görevim artık eskisinden daha zor. İnandığım şeyler uğruna, her şeyimi kaybetme pahasına savaşacağım… 

İsmim Ivy Westfall. Ben Devrimin Kızı’yım.

Aylar, hatta 2016'ya girdiğimiz düşünülürse koca bir yıl sonra hepinize yeniden merhaba... Nasılsınız? Ben burayı çok özledim. Okuduğum kitaplar hakkında bir şeyler yazmak bana o kadar çok iyi geliyormuş ki... İnsan yazamayınca anlıyor. Artık şu sınav olayını atlatıp, eski hayatıma geri dönmeyi çok istiyorum. Burayla ilgilenemediğim zaman diliminde Doğum Lekesi, Kış Bahçesi, Meleklerin Kanı gibi birbirinden güzel kitaplar okudum ama oturup yazacak enerjiyi kendimde bulamadım. Her neyse, kendime verdiğim birkaç günlük tatilin son saatlerindeyim. O saatleri de böyle değerlendirmek istedim.

Eğer burada olsaydı ayağa kalkmama yardım ederdi ve kaygan kayalar bizi tehdit ettiğinde birbirimize dayanarak nehrin karşısına beraber geçerdik. Çünkü beraberken her zaman daha iyi, daha güçlü olurduk.

Devrimin Kızı, ilk kitabın (Kurucunun Kızı) o, "Anaa, kitap bitti mi, hani devamı nerede?"lik sonundan sonra güzel bir giriş yaptı. Aralarında hiçbir kopukluk yoktu. Hatta ilk kitabı okumayanlar hiç ara vermeden ikinciye başlayabilirler diye düşünüyorum. Bundan sonra ilk kitaptan spoiler vernek zorundayım çünkü ikinci kitaptaki olayları anlatmamın başka bir imkanı yok. Okuyanların bildiği üzere ilk kitabın sonunda Ivy çitin dışına atılmıştı. Devrimin Kızı'nda Ivy'nin çitin dışına atıldıktan sonra yaşadıklarını okuyoruz. Hayatta kalma mücadelesine, dışarıda yaşayabilmek için adım adım yeni birine dönüşmesine şahit oluyoruz.

Acının beni sarmasını durduramıyordum ama kendime neyi ve kimi kaybettiğime odaklanma izni vermiyordum. Kendime belki bir gün değil, hiçbir zaman diyordum ve kayıplarımın her zaman bu kadar acı vermeyeceğini hatırlamaya çalışıyordum: Bir gün çektiğim acı azalıp, bir hatıranın hafif sızısına dönüşecekti.

Ivy, başlarda o kadar kırgın, kızgın ve yalnız ki... Her cümlesinde sizin de içiniz acıyor, hissettiklerini aynen hissediyorsunuz. Saldırıya uğruyor, bir çakalla boğuşuyor, o yaralı haliyle günlerce tek başına yürüyor. Hayat bu ya... Tam kendine bir yuva bulup, düzen kurmuşken öyle bir sürprizle karşılaşıyor ki... Bütün düzeni, içinde iyileştirdiği her şey tepetaklak oluyor. Kendine yeniden hissetme izni vermemek için direndikçe sürekli kendinden bir şeyler eksiliyor ve sonunda dayanamayarak her şeyi koyveriyor.

Ivy kendini bırakana kadar ki sayfalar bir türlü bitmek bilmedi... İki kitap boyunca kıza gıcık olduğum tek bölüm orası sanırım. :D Sonunda Ivy'den çok ben rahatladım.

Birçok açıdan, çitin dışına çıkarıldığım zamana göre daha güçlüydüm. Ama kalbim ürkekleşmişti, sürekli kendini ölümcül bir darbeden korumaya çalışıyordu.

Belki de sevgi aynı zamanda buydu: Diğer insanın kırgınlıklarını kendininmiş gibi hissetmek.

Westfall'da yaşanan olaylar az çok beklediğim gibiydi ama yine de şaşırmadan edemedim. Kitabın o bölümünde dışarının Ivy'i nasıl değiştirdiğini daha iyi anlıyoruz. Bence eski Ivy olsa orada yaptıklarının yarısını bile yapamazdı. Ve ablası... Abla bu sonuçta... İlk kitaptaki haline rağmen daha farklı şeyler beklerdim. Aslında burayla alakalı söylemek istediğim çok şey var ama fazla spoiler vermiş olurum o yüzden hiç girmeyeceğim.

Son olarak ben Amy'nin dilini çok seviyorum. Yani evet kitaplar çok kısa ama o kadar yoğun yazıyor ki... 250 sayfada bile okuru tatmin edebiliyor. Seri üçleme diye biliyordum ama kitap sanki sonmuş gibi bitti. Devamı olacaksa, neler yaşanacak çok merak ediyorum. Kitabın başındaki Övgüler bölümünde yazanlara göre devamı var ama bakalım. :D Ayrıca unutmadan çevirmen değişmesine rağmen çeviri gayet güzeldi. Ben öyle belirgin bir kusur göremedim. Aslı Tümerkan'ın ellerine sağlık diyorum.

Özetle, ilk kitaba gayet yakışır bir devam kitabıydı. Okuyun, okutturun efenim! Görüşmek üzere. ^^

5/5